अपरिचितालाई एक पत्र(हरेक एक्ला मनहरुको शुसेली).............
by Arun Chhetri Anuragi on Friday, April 22, 2011 at 8:53am
हरेक निमेष खुसि साथ बितोस आराम-कुशल रहनु मेरो कामना............
जिन्दगी त्यति बेला पूर्ण हुन्छ रे जब एक अर्का बिच कालान्तर सम्मको लागि मिठो,अकाट्य,जीउदो नाता गाँसिन्छ,अनि त्यसलाई मुर्त राख्दै निरन्तर रुपमा समयको चक्रलाई आलिंगन गर्दै अगाडी बढाइन्छ.
सायद म पनि त्यो दिन र परिवेश देखि अबश्य अछुत रहने छैन बरु खुलेर भन्नु पर्दा त्यहिँ दिनको पर्तिक्षामा छु र लाग्छ कसै संगको साथ गुजार्न अब म अयोग्य छैन...सायद तिमि पक्कै एउटा नौलो चित्र हौ मेरो लागि किनकी मेरो नजर ले ठम्माएका हरेक दृश्य भ्रम साबित भएका छन् यहाँ.....र मेरो केहि गुनासो छैन ति दृश्यहरु प्रति आफ्नै आँखा को कमजोरी स्विकार्नु बाहेक.....
र अब म तिमि अपरिचिता सायद तिमीलाई मैले कहिले देखेको छैन,सुनेको छैन अनि भोगेको छैन,लाई रंग बिहिन जिन्दगीमा रंग बोकेर आउनेछौ अनि एउटा सुन्दर जिन्दगीको तस्बिर कोर्ने स्वर्णिम अवसर दिनेछौ भन्ने बिस्वाशका साथ तिम्रो आगमनको दिन कुरेर बसेको छु...
बरु साच्चै भनन को हौ तिमि?कस्ती छौ तिमि?कहाँ छौ तिमि?के गर्दै छौ तिमि?अनि..........
तिमि पनि त सोच्छौ होला नि कस्तो होला मेरो भबिष्य?को होला मेरो मान्छे?कहाँ होला मेरो मान्छे?के गर्दै होला मेरो मान्छे? हैन र.............
कि हजार घरको दैलो चिहाउदै बसेकी छौ!!!!!कि अग्लो घरको होचो मान अगाल्न दौड-धुप र ईन्द्र-जाल फिजाउदै छौ!!!!!!
हेर अब सबै सपनाहरु खसाल्देउ मनको भीरबाट म हुँ तिम्रो हात समाउने,तिमि हौ मेरो साथ रमाउने चाहे मेरो साथ खुसि र उमंग मरुभूमिकरण भएको किन नहोस हेर चित्त बुझाउनु पर्छ थियो होला तिम्रो सपना फूलै-फूलको संसारमा माया नै मायाले चिनेर एउटा महल खडा गर्ने,थियो होला चाहना सुख सयल र एशो-आरामको शहर बसाउने तर के गर्नु ति सबै अपुरा हुदै छन् खस्दै छौ तिमि टुक्रियर सपना र रहरको आकासबाट यो दुखीको परेलीमा........तर एउटा कुरा मायाको महल र खुसीको शहर नभए नि हेर मायाको झुपडी अबश्य बनाउने छु अनि खुसीको सानो गाउले बस्ति पक्कै निर्माण गर्नेछौ...
अनि मेरो एउटा गुनासो छ;हो तिमि र म एक हुदै छौ...कतै ठोकीए हौला कति पोखिए हौला तिमि जिन्दगीमा चाहेर-नचाहेर/ अनि बुझेर/नबुझेर अब त्यो सबै घटनालाई अन्जानमा खाएको बिष सम्झेर मेरो बाटो कुर्ने छौ भन्ने बिस्वाश छ र मेरा कलेजिका खीलहरु पनि आजैका दिन देखि निकालेर फाल्नका लागि सफल सल्यक्रिया गर्ने तयारीमा छु
तर यदि तिमि हरेक निमेष पोखिदै गरेर गाईको गहुत र गंगामा नुहाएर आउने हौ भने त्यो भयानक र अकल्पनीय हुनेछ मेरो सामु गनाउने शरीरमा अत्तर छरेर बिसाउने छौ भने याद गर त्यो अत्तरले तिमीलाई जलाउने छ अनि तिम्रो अस्मिताले बन्धक बनेको आत्माले पनि मुक्ति पाउने छ र म बाट पनि त्यो भुल हुने छैन...........त्यसैले तिम्रो शरीर र आत्मा एकै अन्जुलीमा राखी मलाइ सुम्पने छौ र मेरो आत्मा र शरीर लिने छौ भन्ने विश्वास गरि बसेको छु...
र म त्यस्तो अपेक्षा गरेको छैन अभाब भित्र सम्पन्नता खोज्ने छ हाम्रो साथले सियो टेक्ने ठाउँ भए संसार बसाउने छ पल-पलमा पोखिने मायाको मातले हरेक रुवाइ बिर्साउने छ बिस्वाश गर्दछु....कहिले हुनेछ कहाँ हुनेछ हाम्रो भेट अनि कहिले हुनेछौ एक साथ भनेर म कुरी रहेछु सायद तिमि पनि.........
अहिले लाई यति नै तिमि नौलो मान्छे संग न त तिमीले यो मेरो कुरा नै सुन्ने न थाहा नै पाउने तेही पनि यो मेरो फसेबूक पृष्ठ साची रहने छ तिमिलाइ गरेको सम्बोधन.................
जिन्दगी त्यति बेला पूर्ण हुन्छ रे जब एक अर्का बिच कालान्तर सम्मको लागि मिठो,अकाट्य,जीउदो नाता गाँसिन्छ,अनि त्यसलाई मुर्त राख्दै निरन्तर रुपमा समयको चक्रलाई आलिंगन गर्दै अगाडी बढाइन्छ.
सायद म पनि त्यो दिन र परिवेश देखि अबश्य अछुत रहने छैन बरु खुलेर भन्नु पर्दा त्यहिँ दिनको पर्तिक्षामा छु र लाग्छ कसै संगको साथ गुजार्न अब म अयोग्य छैन...सायद तिमि पक्कै एउटा नौलो चित्र हौ मेरो लागि किनकी मेरो नजर ले ठम्माएका हरेक दृश्य भ्रम साबित भएका छन् यहाँ.....र मेरो केहि गुनासो छैन ति दृश्यहरु प्रति आफ्नै आँखा को कमजोरी स्विकार्नु बाहेक.....
र अब म तिमि अपरिचिता सायद तिमीलाई मैले कहिले देखेको छैन,सुनेको छैन अनि भोगेको छैन,लाई रंग बिहिन जिन्दगीमा रंग बोकेर आउनेछौ अनि एउटा सुन्दर जिन्दगीको तस्बिर कोर्ने स्वर्णिम अवसर दिनेछौ भन्ने बिस्वाशका साथ तिम्रो आगमनको दिन कुरेर बसेको छु...
बरु साच्चै भनन को हौ तिमि?कस्ती छौ तिमि?कहाँ छौ तिमि?के गर्दै छौ तिमि?अनि..........
तिमि पनि त सोच्छौ होला नि कस्तो होला मेरो भबिष्य?को होला मेरो मान्छे?कहाँ होला मेरो मान्छे?के गर्दै होला मेरो मान्छे? हैन र.............
कि हजार घरको दैलो चिहाउदै बसेकी छौ!!!!!कि अग्लो घरको होचो मान अगाल्न दौड-धुप र ईन्द्र-जाल फिजाउदै छौ!!!!!!
हेर अब सबै सपनाहरु खसाल्देउ मनको भीरबाट म हुँ तिम्रो हात समाउने,तिमि हौ मेरो साथ रमाउने चाहे मेरो साथ खुसि र उमंग मरुभूमिकरण भएको किन नहोस हेर चित्त बुझाउनु पर्छ थियो होला तिम्रो सपना फूलै-फूलको संसारमा माया नै मायाले चिनेर एउटा महल खडा गर्ने,थियो होला चाहना सुख सयल र एशो-आरामको शहर बसाउने तर के गर्नु ति सबै अपुरा हुदै छन् खस्दै छौ तिमि टुक्रियर सपना र रहरको आकासबाट यो दुखीको परेलीमा........तर एउटा कुरा मायाको महल र खुसीको शहर नभए नि हेर मायाको झुपडी अबश्य बनाउने छु अनि खुसीको सानो गाउले बस्ति पक्कै निर्माण गर्नेछौ...
अनि मेरो एउटा गुनासो छ;हो तिमि र म एक हुदै छौ...कतै ठोकीए हौला कति पोखिए हौला तिमि जिन्दगीमा चाहेर-नचाहेर/ अनि बुझेर/नबुझेर अब त्यो सबै घटनालाई अन्जानमा खाएको बिष सम्झेर मेरो बाटो कुर्ने छौ भन्ने बिस्वाश छ र मेरा कलेजिका खीलहरु पनि आजैका दिन देखि निकालेर फाल्नका लागि सफल सल्यक्रिया गर्ने तयारीमा छु
तर यदि तिमि हरेक निमेष पोखिदै गरेर गाईको गहुत र गंगामा नुहाएर आउने हौ भने त्यो भयानक र अकल्पनीय हुनेछ मेरो सामु गनाउने शरीरमा अत्तर छरेर बिसाउने छौ भने याद गर त्यो अत्तरले तिमीलाई जलाउने छ अनि तिम्रो अस्मिताले बन्धक बनेको आत्माले पनि मुक्ति पाउने छ र म बाट पनि त्यो भुल हुने छैन...........त्यसैले तिम्रो शरीर र आत्मा एकै अन्जुलीमा राखी मलाइ सुम्पने छौ र मेरो आत्मा र शरीर लिने छौ भन्ने विश्वास गरि बसेको छु...
र म त्यस्तो अपेक्षा गरेको छैन अभाब भित्र सम्पन्नता खोज्ने छ हाम्रो साथले सियो टेक्ने ठाउँ भए संसार बसाउने छ पल-पलमा पोखिने मायाको मातले हरेक रुवाइ बिर्साउने छ बिस्वाश गर्दछु....कहिले हुनेछ कहाँ हुनेछ हाम्रो भेट अनि कहिले हुनेछौ एक साथ भनेर म कुरी रहेछु सायद तिमि पनि.........
अहिले लाई यति नै तिमि नौलो मान्छे संग न त तिमीले यो मेरो कुरा नै सुन्ने न थाहा नै पाउने तेही पनि यो मेरो फसेबूक पृष्ठ साची रहने छ तिमिलाइ गरेको सम्बोधन.................
No comments:
Post a Comment